daleko

Ze smutkiem oglądałam dziś wiadomości. Nie wiedziałam, że aż tak płonie Kijów, giną ludzie, ogień porywa tamten kraj. Przejęta tym co na ekranie, nie zorientowałam się, że Tytus usiadł z tyłu na podłodze i chyba nawet powtarza słowa, które ledwie do mnie docierają: "Ja się chyba od tego rozchoruję". Zostawiam obraz i wychodzę z Tytusem do łazienki. A on mówi jeszcze, że się boi, kiedy miasta się palą. "To znaczy, że tu też mogą się palić?" - pyta. Uspokajam go, że Ukraina jest daleko. Ale wiem, że "daleko" to tylko takie słowo, które jest po to, żeby się nie martwić, żeby w to nie patrzeć.