śpij kocurku

Zasypiamy, ciemno, Tytus leży po tym jak co najmniej sto razy się podniósł, położył, zmienił bok, znalazł kota, zgubił psa, wbił kolana w mój brzuch, a łokieć w twarz, przykrył dużego psa, usiadł, opowiedział o robotach, zaśpiewał mi kołysankę (zawahał się zanim zaśpiewał - "przecież nie jesteś dzidziusiem!", no dobra, zaśpiewam"). Wszystko to w formie monologu... I na koniec...
Tytus: "Kocurku niedobrze się poczuł. Źle spał. O, żyły mu wyszły i krew wypływa, widzisz?"
Obraca kotka grzbietem w dół i potrząsa.
Tytus: "Śpij kocurku..."